โรคซัลโมเนลลา และการเกิดพาหะเรื้อรัง

ผู้แต่ง

  • รัชนีพร ชื่นสุวรรณ ภาควิชาอายุรศาสตร์ คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา จังหวัดชลบุรี

คำสำคัญ:

จุลชีพก่อโรคในอาหาร, โรคที่เกิดจากอาหาร

บทคัดย่อ

การบริโภคผลิตภัณฑ์อาหารจากสัตว์ที่ปนเปื้อน เป็นที่มาหลักของการก่อโรคที่เกิดจากอาหาร (foodborne disease) โดยการก่อโรคของเชื้อ Nontyphoidal Salmonellae นั้นพบได้บ่อยที่สุด อาการแสดงของโรคเป็นได้ทั้ง กระเพาะอาหารลำไส้อักเสบ การติดเชื้อในกระแสเลือด และการติดเชื้อเฉพาะจุด โดยในกลุ่มคนไข้ที่มีภาวะภูมิคุ้มกันบกพร่องจะมีอาการแสดงที่รุนแรงและเกิดถาวะแทรกซ้อนมากยิ่งขึ้น ในปัจจุบันในกลุ่มคนไข้ Nontyphoidal Salmonellae ที่มีการติดเชื้อเฉพาะจุด  ได้แก่  ติดเชื้อ endovascular ติดเชื้อเฉพาะที่ในกระดูก หรือในอวัยวะภายในช่องท้อง ยังเป็นกลุ่มที่เป็นปัญหาและยากต่อการรักษา ดังนั้นการประเมินแผนการรักษาจำเป็นต้องคำนึงถึงชนิดของการติดเชื้อและภูมิต้านทานของผู้ป่วยประกอบด้วยเพื่อการรักษาที่มีประสิทธิภาพ ดังนั้นโรคที่เกิดจากอาหารจึงถือเป็นภาวะที่สำคัญทางเวชปฏิบัติ แพทย์ผู้ดูแลรักษาควรมีความรู้ ความเข้าใจเป็นอย่างดีในการดูแลรักษาผู้ป่วยเพื่อลดการเกิดภาวะแทรกซ้อน จึงเป็นที่มาของบทความทางวิชาการนี้ 

เอกสารอ้างอิง

Lynch MF, Tauxe RV, Hedberg CW. (2009). The growing burden of foodborne outbreaks due to contaminated fresh produce: risks and opportunities. Epidemiol Infect, 137(3):307-15.

Centers for Disease Control and Prevention (CDC) GWB, and Jeffrey B. Nemhauser. (2020). CDC Health Information for International Travel 2020 (Yellow Book) : Oxford University Press.

Heredia N, Garcia S. (2018). Animals as sources of food-borne pathogens: A review. Anim Nutr,4(3):250-5.

Chlebicz A, Slizewska K. (2018). Campylobacteriosis, Salmonellosis, Yersiniosis, and Listeriosis as Zoonotic Foodborne Diseases: A Review. Int J Environ Res Public Health, 15(5):863.

Danielle M. Tack, Logan Ray, Patricia M. Griffin, Paul R. Cieslak, John Dunn, Tamara Rissman, et al. (2020). Preliminary Incidence and Trends of Infections with Pathogens Transmitted Commonly Through Food - Foodborne Diseases Active Surveillance Network, 10 U.S. Sites, 2016-2019. MMWR Morb Mortal Wkly Rep, 69(17):509-14.

Taddese D, Tolosa T, Deresa B, Lakow M, Olani A, Shumi E. (2019). Antibiograms and risk factors of Salmonella isolates from laying hens and eggs in Jimma Town, South Western Ethiopia. BMC Res Notes, 12(1):472.

กระทรวงสาธารณสุข. (2562). แผนงานวิจัยด้านการป้องกัน ควบคุมโรคและภัยสุขภาพ พ.ศ. 2562 - 2564. นนทบุรี : กองนวัตกรรมและวิจัย กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข.

Rubin RH WL. (1977). Salmonellosis: Microbiologic, Pathologic, and Clinical Features. New York : Stratton Intercontinental Medical Book Corp.

Collier-Hyams LS, Zeng H, Sun J, Tomlinson AD, Qin Bao ZQ, Chen H, et al. (2002). Cutting edge: Salmonella AvrA effector inhibits the key proinflammatory, anti-apoptotic NF-kappa B pathway. J Immunol, 169(6):2846-50.

Cheverton AM, Gollan B, Przydacz M, Wong CT, Mylona A, Hare SA, et al. (2016). A Salmonella Toxin Promotes Persister Formation through Acetylation of tRNA. Mol Cell, 63(1):86-96.

Fierer J, Krause M, Tauxe R, Guiney D. (1992). Salmonella typhimurium bacteremia: association with the virulence plasmid. J Infect Dis, 166(3):639-42.

Saphra I, Winter JW. (1957). Clinical manifestations of salmonellosis in man; an evaluation of 7779 human infections identified at the New York Salmonella Center. N Engl J Med, 256(24):1128-34.

Octavia S, Wang Q, Tanaka MM, Sintchenko V, Lan R. (2015). Genomic Variability of Serial Human Isolates of Salmonella enterica Serovar Typhimurium Associated with Prolonged Carriage. J Clin Microbiol, 53(11):3507-14.

Hsu RB, Tsay YG, Chen RJ, Chu SH. (2003). Risk factors for primary bacteremia and endovascular infection in patients without acquired immunodeficiency syndrome who have nontyphoid salmonellosis. Clin Infect Dis, 36(7):829-34.

Shimoni Z, Pitlik S, Leibovici L, Samra Z, Konigsberger H, Drucker M, et al. (1999). Nontyphoid Salmonella bacteremia: age-related differences in clinical presentation, bacteriology, and outcome. Clin Infect Dis, 28(4):822-7.

Musher DM, Rubenstein AD. (1973). Permanent carriers of nontyphosa salmonellae. Arch Intern Med, 132(6):869-72.

Gordon MA, Banda HT, Gondwe M, Gordon SB, Boeree MJ, Walsh AL, et al. (2002). Non-typhoidal salmonella bacteraemia among HIV-infected Malawian adults: high mortality and frequent recrudescence. AIDS, 16(12):1633-41.

Hung CC, Hung MN, Hsueh PR, Chang SY, Chen MY, Hsieh SM, et al. (2007). Risk of recurrent nontyphoid Salmonella bacteremia in HIV-infected patients in the era of highly active antiretroviral therapy and an increasing trend of fluoroquinolone resistance. Clin Infect Dis. 2007;45(5):e60-7.

World Health Organization. (‎2005)‎. The treatment of diarrhoea : a manual for physicians and other senior health workers. 4th rev. World Health Organization.

Onwuezobe IA, Oshun PO, Odigwe CC. (2012). Antimicrobials for treating symptomatic non-typhoidal Salmonella infection. Cochrane Database Syst Rev, 2012(11):CD001167.

Blaser MJ, Feldman RA. (1981). From the centers for disease control. Salmonella bacteremia: reports to the Centers for Disease Control, 1968-1979. J Infect Dis, 143(5):743-6.

Leibovitz E, Janco J, Piglansky L, Press J, Yagupsky P, Reinhart H, et al. (2000). Oral ciprofloxacin vs. intramuscular ceftriaxone as empiric treatment of acute invasive diarrhea in children. Pediatr Infect Dis J, 19(11):1060-7.

Stevenson JE, Gay K, Barrett TJ, Medalla F, Chiller TM, Angulo FJ. (2007). Increase in nalidixic acid resistance among non-Typhi Salmonella enterica isolates in the United States from 1996 to 2003. Antimicrob Agents Chemother, 51(1):195-7.

Centers for Disease Control and Prevention. (2019). Antibiotic Resistance Threats in the United States, 2019. Atlanta, GA: Centers for Disease Control and Prevention; Available at: https://www.cdc.gov/drugresistance/pdf/threatsreport/2019-ar-threats-report-508.pdf. [Accessed April 6, 2020].

Lao WF, Huang CH, Lin CH, Lu MJ, Hung CR. (2012). Endovascular stent graft repair for a Salmonella-infected aneurysm of thoracic aorta. Ann Vasc Surg, 26(5):731.e5-8

Sirinavin S, Thavornnunth J, Sakchainanont B, Bangtrakulnonth A, Chongthawonsatid S, Junumporn S. (2003). Norfloxacin and azithromycin for treatment of nontyphoidal salmonella carriers. Clin Infect Dis, 37(5):685-91.

Citernesi A, Spinelli G, Piazzesi G, Innocenti S, Curiel P. (1994). Screening for Salmonella in pregnancy. Minerva Ginecol, 46(12):681-6.

Rai B, Utekar T, Ray R. (2014). Preterm delivery and neonatal meningitis due to transplacental acquisition of non-typhoidal Salmonella serovar montevideo. BMJ Case Rep, 2014:bcr2014205082.

Sirinavin S, Chiemchanya S, Vorachit M. (2001). Systemic nontyphoidal Salmonella infection in normal infants in Thailand. Pediatr Infect Dis J, 20(6):581-7.

Centers for Disease Control and Prevention (CDC). GWB, and Jeffrey B. Nemhauser. Salmonella Homepage. Centers for Disease Control and Prevention, National Center for Emerging and Zoonotic Infectious Diseases (NCEZID), Division of Foodborne, Waterborne, and Environmental Diseases (DFWED). https://www.cdc.gov/salmonella/general/prevention.html. Updated February 8, 2019. Accessed.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2021-07-19 — อัปเดตเมื่อ 2021-08-13

เวอร์ชัน