การพัฒนาแนวปฏิบัติการพยาบาลเพื่อป้องกันแผลกดทับ หอผู้ป่วยหนัก โรงพยาบาลเลย

บทคัดย่อ

บทนำ: แผลกดทับเป็นภาวะแทรกซ้อนที่สำคัญพบในผู้ป่วยที่มีข้อจำกัดการเลื่อนไหว อาจทำให้เกิดการติดเชื้อ และผู้ป่วยนอนโรงพยาบาลนานขึ้น ตึกผู้ป่วยหนักพบอุบัติการณ์การเกิดแผลกดทับ พ.ศ. 2561-2563 คิดเป็น 1.9, 2.6, 5.8 ต่อพันวันนอน ตามลำดับ ซึ่งมีแนวโน้มสูงขึ้น 

วัตถุประสงค์: เพื่อพัฒนาแนวปฏิบัติการพยาบาลเพื่อป้องกันแผลกดทับในหอผู้ป่วยหนัก

วิธีดำเนินงานวิจัย:วิจัยนี้เป็นการวิจัยและพัฒนา ศึกษาระหว่างเดือน มิถุนายน-ธันวาคม 2564 กลุ่มตัวอย่างคือพยาบาลวิชาชีพ 17 คน และผู้ป่วยที่มีคะแนนบราเดนสกอร์ (Braden score) ≤18 ที่เข้ารับการรักษาในหอผู้ป่วยหนัก 260 คน เครื่องมือที่ใช้ 1) แนวทางการสัมภาษณ์เชิงลึก/การสนทนากลุ่ม/การประชุมระดมสมองและสะท้อนคิดแบบกึ่งโครงสร้าง 2) แบบประเมินการใช้แนวปฏิบัติการพยาบาลเพื่อป้องกันแผลกดทับ การวิเคราะห์ข้อมูล ข้อมูลเชิงคุณภาพ ใช้การวิเคราะห์เชิงเนื้อหา ข้อมูลเชิงปริมาณ เปรียบเทียบความแตกต่างของข้อมูลด้วยสถิติ Fisher’s exact test, McNemar’s test, Independence t-test/ Mann Whitney U test และ Wilcoxon signed rank test

ผลการวิจัย: หลังใช้แนวปฏิบัติฯพบว่า พยาบาลมีการปฏิบัติตามแนวปฏิบัติ ฯ เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ในเรื่องการประเมินความเสี่ยง (p=0.004) การกระจายแรงกด (p=0.016) การป้องกันแผลกดทับจากอุปกรณ์แพทย์ (p=0.004)  ผลลัพธ์ทางคลินิกหลังการพัฒนาและใช้แนวปฏิบัติเกิดแผลกดทับ 8 คน ลดลงจาก ร้อยละ 6.11 เป็น ร้อยละ 0.8 (p=0.036)  

สรุป:  แนวปฏิบัติการพยาบาลเพื่อป้องกันแผลกดทับและนวัตกรรมที่นอนเจล-ยางพารา สามารถลดการเกิดแผลกดทับได้