ปัจจัยที่มีผลต่อการดำเนินงานของคณะกรรมการพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับอำเภอ จังหวัดชัยภูมิ

บทคัดย่อ

การวิจัยเชิงวิเคราะห์แบบภาคตัดขวางนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อการดำเนินงานของคณะกรรมการพัฒนาคุณภาพชีวิตอำเภอ จังหวัดชัยภูมิ ศึกษาในกลุ่มตัวอย่าง 139 คน โดยการสุ่มแบบชั้นภูมิจาก 16 อำเภอ ใช้เครื่องมือวิจัย คือแบบสอบถาม ทดสอบความเที่ยงด้วยสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาซ (Cronbach's Alpha Coefficient = 0.98) และการทดสอบทางสถิติด้วยสถิติพรรณนา และสถิติเชิงอนุมาน Pearson correlation และ Multiple linear regression      

ผลการศึกษา พบว่า กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่เป็นเพศชาย (ร้อยละ 56.8) อายุเฉลี่ย 46 ปี และมีระยะเวลาการเป็นคณะกรรมการเฉลี่ย 2 ปี ผลวิจัยพบว่า กระบวนการบริหาร (Mean = 4.09, S.D.= 0.43) และการดำเนินงานของคณะกรรมการ (Mean = 3.96, S.D.= 0.46) อยู่ในระดับมาก ในด้านกระบวนการบริหาร การวางแผนมีค่าเฉลี่ยสูงสุด (4.17) รองลงมาคือการจัดการองค์การ (4.15) ขณะที่การอำนวยการมีค่าน้อยที่สุด (4.03) ส่วนด้านการดำเนินงาน การทำงานเป็นทีมมีค่าเฉลี่ยสูงสุด (4.13) ตามด้วยการมีส่วนร่วมของชุมชนและภาคีเครือข่าย (4.00) และการให้ความสำคัญกับประชาชนกลุ่มเป้าหมายมีค่าน้อยที่สุด (3.89)     ผลการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณระบุว่า การอำนวยการ (B = 0.271, p = 0.012) การวางแผน (B = 0.269, p = 0.003) และการบริหารงานบุคคล (B = 0.341, p = 0.003) สามารถพยากรณ์การดำเนินงานได้ร้อยละ 49.2 (R² = 0.492, p<0.001) โดยการบริหารงานบุคคลมีอิทธิพลสูงสุด

ผลการวิจัยนี้ชี้ว่า การพัฒนาคุณภาพการดำเนินงานควรเน้นการบริหารงานบุคคล การอำนวยการ และการวางแผนตามลำดับ งานวิจัยนี้มีคุณค่าทางวิชาการ โดยนำเสนอข้อมูลเชิงประจักษ์ที่เป็นประโยชน์ต่อการพัฒนาการดำเนินงานของคณะกรรมการในอนาคต