ผลการจัดบริการสังคมสงเคราะห์ทางการแพทย์ต่อคุณภาพชีวิตผู้ป่วยเอดส์ คลินิกโรคเรื้อรัง โรงพยาบาลชัยภูมิ

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงพรรณนา มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและเปรียบเทียบคุณภาพชีวิตก่อนและหลังได้รับบริการสังคมสงเคราะห์ทางการแพทย์ คัดเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจงจำนวน 50 คน กลุ่มตัวอย่างประกอบด้วยผู้ป่วยเอดส์เพศหญิง จำนวน 28 คน เพศชาย จำนวน 22 คน อายุระหว่าง 12-58 ปี เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ 1) แบบสอบถามคุณภาพชีวิต และ 2) บริการสังคมสงเคราะห์ทางการแพทย์ ซึ่งประกอบด้วย การบริการสังคมสงเคราะห์เฉพาะราย และการให้เงินทุนสงเคราะห์ผู้ป่วยเอดส์ รายละ 500 บาท ต่อเดือน แบบสอบถามคุณภาพชีวิตผ่านการตรวจสอบความตรงทางเนื้อหาจากผู้เชี่ยวชาญและทดสอบความเชื่อมั่นโดยวิธีอัลฟาของครอนบาค เท่ากับ 0.61 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณา ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน  และใช้สถิติอนุมาณ ได้แก่ Paired t-Test ผลการศึกษาพบว่า คะแนนค่าเฉลี่ยคุณภาพชีวิตผู้ป่วยเอดส์ก่อนและหลังรับบริการสังคมสงเคราะห์ทางการแพทย์อยู่ในระดับต่ำ ( = 49.40, 49.32 ) ค่าเฉลี่ยคะแนนคุณภาพชีวิตก่อนและหลังการจัดบริการสังคมสงเคราะห์ทางการแพทย์ ไม่มีความแตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.88 ( p= 0.05)