Drug Use Evaluation Antimicrobial in Inpatient Department Phukhieochalermprakiat Hospital Chaiyaphum Province

Authors

  • Thanyaporn Kerdsak na wangnoi Department of Pharmacy Phukhieochalermprakiat Hospital Chaiyaphum Province

Keywords:

Drug use evaluation form, antimicrobial, inpatient

Abstract

Background : Antimicrobial use is an important factor contributing to resistance of pathogens. Improper drug use causes higher mortality in infectious disease patients. At the same time, excessive use of antimicrobial agents will contribute to the problem of drug-resistant infection and rising drug costs as well.

            Objective : To study antimicrobial prescribing characteristics requiring a drug use evaluation form and evaluate the appropriateness of indications, duration, treatment outcome, cost and drug related problem of inpatients.

            Method and material : This study was a descriptive study of prospective drug utilization review. The data were collected from medical record of patients receiving piperacillin/tazobactam (tazocin®), meropenem, cefoperazone/sulbactam (sulperazone®), colistin, vancomycin or levofloxacin during October 2018 to September 2019 in Phukhiao Chalermprakiat Hospital. To determine the nature of drug used, assess the appropriate used, clinical outcome after end of treatment, cost of the drug, drug related problem, pharmacist’s reccomentation and doctor’s responseness. The data were presented in frequency and percentage.

              Result : The most commonly of drug were tazocin® (734,409 bath, DDD = 3.18). Patients were clinically cured from the infection 70.50%. The use of antimicrobials was an empirical therapy (61.93%) and 38.07% had specific therapy, which was used for Acinetobacter baumannii, K.pneumoniae, E.coli and P.aeruginosa, respectively. Inappropriate use of antimicrobial was identified in 36.93% of DUE froms particularly relates to tazocin®,  meropenem and sulperazone®. Doctors accepted to pharmacist’s reccomentation 85.63%, de-escalation therapy 22.28% and switching from IV to oral therapy 24.16%

Conclusion : The appropriateness of drug use was acceptable. However, almost 40% of courses still concerned irrational use. Educational interventions, intensive PTC regulation, infection control management and empowerment of adherence to a strict antibiotic prescribing policy can help significantly to overcome this problem.

References

วิษณุ ธรรมลิขิตกุล. การดื้อยาต้านจุลชีพในประเทศไทย. ใน: ภิญโญ รัตนาอัมพวัลย์, บรรณาธิการ. (2561). การส่งเสริมและกำกับการใช้ยาต้านจุลชีพอย่างเหมาะสมในโรงพยาบาล. กรุงเทพฯ : ภาควิชาอายุรศาสตร์ คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล มหาวิทยาลัยมหิดล. 1-16.

ภาณุมาศ ภูมาศ, ตวงรัตน์ โพธะ, วิษณุ ธรรมลิขิตกุล, อาธร ลิ้วไพบูลย์, ภูษิต ประคองสาย, สุพล ลิ้มวัฒนานนท์. (2555). ผลกระทบด้านสุขภาพและเศรษฐศาสตร์จากการติดเชื้อดื้อยาต้านจุลชีพในประเทศไทย : กรณีศึกษาเบื้องต้น. วารสารวิจัยระบบสาธารณสุข, 6(3):352-60.

Rattanaumpawan P, Sutha P, Thamlikitkul V. (2010). Effectiveness of drug use evaluation and antibiotic authorization on patients’ clinical outcomes, antibiotic consumption, and antibiotic expenditures. Am J Infect Control, 38(1):38–43.

Ilse Truter. (2008). A Review of Drug Utilization Studies and Methodologies. Jordan Journal of Pharmaceutical Sciences, 1(2):91-104.

Rattanaumpawan P, Werarak P, Jitmuang A, Kiratisin P, Thamlikitkul V. (2017). Efficacy and safety of de-escalation therapy to ertapenem for treatment of infections caused by extended-spectrum-Beta-lactamase-producing Enterobacteriaceae: an open-label randomized controlled trial. BMC Infect Dis, 17(1):183.

B Jayakar, NA Aleykutty, Santhosh M Mathews. (2011). Changes in daily defined doses (DDD) of antibiotics after restricted use in medical inpatients. Journal of Applied Pharmaceutical Science, 1(6):220-2.

HOCollaboratingCentreforDrugStatisticsMethodology. (2017). GuidelinesforATCclassification and DDD assignment 2018. Norway : Norwegian Institute of Public Health.

กนกวรรณ พรหมพันใจ, จักรกฤษ หงส์ทอง, จอมพล มีชำนาญ. (2553). การประเมินการใช้ยาต้านจุลชีพภายหลังการพัฒนากระบวนการประเมินการใช้ยาต้านจุลชีพ หอผู้ป่วยอายุรกรรม โรงพยาบาลมหาราชนครราชสีมา. วารสารเภสัชกรรมคลินิก, 17(1-2):1-6.

ภิญโญ รัตนาอัมพวัลย์. การดำเนินกลยุทธ์เพื่อส่งเสริมและกำกับการใช้ยาต้านจุลชีพอย่างเหมาะสม. ใน: ภิญโญ รัตนาอัมพวัลย์, บรรณาธิการ. (2561). การส่งเสริมและกำกับการใช้ยาต้านจุลชีพอย่างเหมาะสมในโรงพยาบาล. กรุงเทพฯ : ภาควิชาอายุรศาสตร์ คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล มหาวิทยาลัยมหิดล. 57-99.

เหม่ยเสียน พงศ์วิไลรัตน์. (2551). การประเมินการใช้ยาฏิชีวนะที่ต้องใช้ใบประกอบการใช้ยาสำหรับผู้ป่วยใน. พุทธชินราชเวชสาร, 25:448-55.

Camins BC, King MD, Wells JB, Googe HL, Patel M, Kourbatova EV, et al. (2009). Impact of an Antimicrobial Utilization Program on Antimicrobial Use at a Large Teaching Hospital: A Randomized Con¬trolled Trial. Infect Control Hosp Epidemiol, 30(10):931-8.

Sözen H, Gönen I, Sözen A, Kutlucan A, Kalemci S, Sahan M. (2013). Application of ATC/DDD methodology to evaluate of antibiotic use in a general hospital in Turkey. Ann Clin Microbiol Antimicrob, 12:23.

Published

2021-07-19 — Updated on 2021-08-13

Versions

Issue

Section

Original Article