ผลกระทบของสภาพแวดล้อมทางเศรษฐกิจสังคม ที่มีต่อแนวโน้มการฆ่าตัวตายของประชากรในระดับจังหวัดของประเทศไทย

บทคัดย่อ

รายงานวิจัยฉบับนี้นำเสนอการศึกษาผลกระทบของสภาพแวดล้อมทางเศรษฐกิจสังคมที่มีต่อแนวโน้มการ ม่าตัวตายของประชากรในระดับจังหวัดของประเทศไทย เป็นงานวิจัยเชิงปริมาณศึกษาการฆ่าตัวตายในมุมมองทางด้านเศรษฐกิจและสังคม รวมระยะเวลา 5 ปี ในระดับที่สามารถมองในภาพรวมของประเทศ เพื่ออธิบายถึงสาเหตุและปัจจัยที่มีความเกี่ยวพันกับการฆ่าตัวตายของประชากรในประเทศ โดยเน้นมุมมองด้านเศรษฐกิจและสังคม และความแตกต่างกันทางด้านภูมิศาสตร์ ซึ่งแต่ละภูมิภาคของประเทศก็มีอัตราการฆ่าตัวตายของประชากรแตกต่างกัน ข้อมูลที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ ใช้ตัวเลขสถิติทุติยภูมิ (secondary data) เป็นหลักเพื่อใช้ในการวิเคราะห์เชิงปริมาณ ในพ.ศ. 2545-2549 รายจังหวัดรวม 5 ปี เพื่อวิเคราะห์การฆ่าตัวตายในภาพรวมของประเทศ รวมทั้งแยกวิเคราะห์สาเหตุการฆ่าตัวตายแยกตามเพศ และตามภูมิภาค เพื่อให้สามารถอธิบายสาเหตุของการฆ่าตัวตายได้ครอบคลุมมากยิ่งขึ้น

การวิจัยพบว่า สาเหตุของการฆ่าตัวตายของประชากรในระดับจังหวัด คือ ปัจจัยด้านเศรษฐกิจ ได้แก่ สัดส่วนคนจน ปัจจัยด้านสังคม ได้แก่ การขยายตัวของชุมชนเมือง การขยายตัวของผู้สูงอายุ การหย่าร้าง ปัจจัยด้าน สุขภาพ ได้แก่ ผู้ป่วยเอชไอวีเอดส์ ผู้พิการ การสูบบุหรี่ เมื่อจำแนกตามเพศ พบว่าปัจจัยที่สามารถอธิบาย อัตราการฆ่าตัวตายของเพศชาย คือ ปัจจัยด้านเศรษฐกิจ ได้แก่ การพัฒนาอุตสาหกรรม สัดส่วนคนจน ปัจจัย ด้านสังคม ได้แก่ การขยายตัวของชุมชนเมือง การขยายตัวของผู้สูงอายุ การหย่าร้าง ปัจจัยด้านสุขภาพ ได้แก่ผู้ป่วยเอชไอวี/เอดส์ การสูบบุหรี่ ส่วนในเพศหญิง พบว่าปัจจัยที่สามารถอธิบายอัตราการฆ่าตัวตายของเพศหญิง คือ ปัจจัยด้านเศรษฐกิจ ได้แก่ ผลิตภัณฑ์มวลรวมจังหวัด การว่างงาน ปัจจัยด้านสังคม ได้แก่ การขยายตัวของชุมชนเมือง การขยายตัวของผู้สูงอายุ การหย่าร้าง ปัจจัยด้านสุขภาพ ได้แก่ ผู้ป่วยเอชไอวี/เอดส์ส่วนในระดับภูมิภาค ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ตัวแปรที่มีผลต่อการฆ่าตัวตาย ได้แก่ การขยายตัวของประชากรสูงอายุ ภาคเหนือ จะเป็นปัจจัยทางด้านเศรษฐกิจ ได้แก่ การพัฒนาอุตสาหกรรมและการว่างงาน รวม ทั้งการเป็นเอดส์ ส่วนภาคใต้จะขึ้นอยู่กับ ปัจจัยด้านสุขภาพได้แก่ การเป็นเอดส์ และความพิการ