การรับรู้ความเสี่ยงของโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ ในกลุ่มชายรักชายในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง จังหวัดพะเยา

บทคัดย่อ

การศึกษาครั้งนี้เป็นวิจัยแบบภาคตัดขวาง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการรับรู้ความเสี่ยงของโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ ศึกษาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการรับรู้ความเสี่ยงของโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ และศึกษาปัจจัยที่สามารถทำนาย การรับรู้ความเสี่ยงของโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ในกลุ่มชายรักชายในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง จังหวัดพะเยา กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาชายรักชาย อายุระหว่าง 18-24 ปี จำนวน 116 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือแบบสอบถาม ชนิดถามตอบด้วยตนเอง เก็บรวบรวมข้อมูลในช่วงเดือนมิถุนายน ถึง กรกฎาคม พ.ศ. 2566 และวิเคราะห์ข้อมูลโดย สถิติเชิงพรรณนาและสถิติวิเคราะห์ได้แก่ Chi-square test และ Multiple logistic regression ผลการวิจัยพบว่า กลุ่ม ตัวอย่างมีการรับรู้ความเสี่ยงของโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ที่สูง ร้อยละ 70.69 ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการรับรู้ ความเสี่ยงของโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ได้แก่ สถานภาพความรัก (OR=6.621, 95%CI= 1.469-29.841), ประวัติการรักษาโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ (OR=1.466, 95%CI=1.288-1.668), ทัศนคติ เกี่ยวกับโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ (OR=3.498, 95%CI=0.112-0.730) และแบบแผนความเชื่อด้านสุขภาพต่อโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ (p=<0.001, OR=12.727, 95%CI= 4.645 - 34.874) ส่วนปัจจัยที่สามารถทำนายการรับรู้ความเสี่ยงของโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ได้แก่ สถานภาพความรักแบบมีคนคุย (OR_Adj. = 26.911, 95%CI= 3.168 - 228.612) และแบบแผนความเชื่อด้านสุขภาพ (OR_Adj. = 15.974, 95%CI= 4.214 - 60.557) ซึ่งสามารถทำนายได้ร้อยละ 46 ดังนั้นมหาวิทยาลัยควรจัดกิจกรรมส่งเสริมแบบแผนความเชื่อด้านสุขภาพเกี่ยวโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ที่ถูกต้องในกลุ่มนักศึกษาชายรักชายที่ยังไม่มีแฟน