ความสัมพันธ์เชิงเหตุผลระหว่างการนิเทศทางคลินิก การบริหารความเสี่ยงทางคลินิก และผลลัพธ์ทางการพยาบาล ตามการรับรู้ของพยาบาลวิชาชีพปฏิบัติงานในหอผู้ป่วยหนัก โรงพยาบาลระดับตติยภูมิภาคตะวันออกเฉียงเหนือ

บทคัดย่อ

           การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์เชิงเหตุผลระหว่างการนิเทศทางคลินิก การบริหาร ความเสี่ยงทางคลินิก และผลลัพธ์ทางการพยาบาลตามการรับรู้ของพยาบาลวิชาชีพปฏิบัติงานในหอผู้ป่วยหนักโรงพยาบาลระดับตติยภูมิ 9 แห่ง ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ กลุ่มตัวอย่างคือ พยาบาลวิชาชีพที่ปฏิบัติงานในหอผู้ป่วยหนักตั้งแต่ 1 ปีขึ้นไป จำนวน 234 คน จากการสุ่มแบบหลายขั้นตอน เครื่องมือวิจัยประกอบด้วย แบบสอบถามการรับรู้ต่อการนิเทศทางคลินิก การบริหารความเสี่ยงทางคลินิก และผลลัพธ์ทางการพยาบาล ตรวจสอบความตรงตามเนื้อหาโดยผู้เชี่ยวชาญ 7 ท่าน และหาค่าความเที่ยงโดยวิธีสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาคได้เท่ากับ 0.84, 0.96 และ 0.98 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย การทดสอบ ไคสแควร์ และการวิเคราะห์อิทธิพล

          ผลการวิจัยพบว่า การรับรู้ของพยาบาลวิชาชีพต่อการนิเทศทางคลินิก การบริหารความเสี่ยงทางคลินิก และผลลัพธ์ทางการพยาบาล มีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมากที่สุดคือ 4.32 (S.D. = 0.58), 4.38 (S.D. = 0.48) และ 4.25 (S.D. = 0.62) ตามลำดับ การนิเทศทางคลินิกส่งผลทั้งทางตรงและทางอ้อมในทางบวกต่อผลลัพธ์ทางการพยาบาลโดยมีค่าสัมประสิทธิ์เส้นทาง เท่ากับ 0.60 และ 0.30 ตามลำดับ การบริหารความเสี่ยงทางคลิกนิกส่งผลทางตรงในทางบวกต่อผลลัพธ์ทางการพยาบาล โดยมีค่าสัมประสิทธิ์เส้นทางเท่ากับ 0.40 แบบจำลองตามสมมติฐานมีความกลมกลืนกับข้อมูลเชิงประจักษ์ที่ได้จากกลุ่มตัวอย่าง โดยการทดสอบด้วยสถิติไคสแควร์พบว่าไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ (Chi–square = 2.73, p = 0.60) ค่าดัชนี GFI เท่ากับ 0.99 ดัชนี AGFI เท่ากับ 0.99 ดัชนี CFIเท่ากับ 1.00 และค่า RMSEA เท่ากับ 0.00 ซึ่งทุกค่าผ่านเกณฑ์ที่กำหนด

          คำสำคัญ: ความสัมพันธ์เชิงเหตุผล การนิเทศทางคลินิก การบริหารความเสี่ยงทางคลินิก ผลลัพธ์ทางการพยาบาล